هنر ميناكاري اصفهان

یکی از هنر هایی که روی فلز انجام می گیرد ، مینا کاری است ، مینا کاری هنر درخشان آتش و خاک است با رنگ های پخته و درخشان که سابقه ی آن به ۱۵۰۰سال پیش از میلاد می رسد و به حق هنر مینا کاری را می بایست « مینیاتور بر آتش » نام نهاد . آقای علینقی وزیری در کتاب تاریخ عمومی هنر های مصور پیش از تاریخ تا اسلام می نویسد :
« از جمله هنر های دستی ایرانیان در گذشته های دور ، تزئین و کنده کاری روی فلزات است . »

ظروف فلزی تزئین یافته به دست آمده از فلزات گوناگون ساخته شده که مهمترین این فلزات عبارتند از : طلا ، نقره ، مس ، برنز ، آهن ، فولاد ، سرب ، آلومینیوم و کروم از این فلزات برای ساخت و تولید زینت آلات و ظروف گوناگون استفاده می گردیده ، آن را تهیه ی « زیر ساخت مینا » با فلزات مذکور چندان مشکل نبوده است .
قدیمیترین نمونه های یافت شده ی مینا کاری ، نشان دهنده ی این ادعا ست که مینا کاری نیز مانند بسیاری از هنر های دیگر برای اولین بار در ایران پیدا شده و از ایران به سایر کشورها راه یافته است . نمونه ی بازو بند طلا با تزئینات مینا از دوران هخامنشی بجا شده که هم اکنون در موزه ی ویکتوریا آلبرت لندن نگهداری می شود . در دوران مغول سبک جدیدی در مینا کاری ایران به وجود آمده است .

در دوره ی صفویه زمینه ی هنر مینا کاری تغییر یافت . ظروف نقره در این دوره با نقوش مینیاتور و مجا لس بزم و رزم و شکار و دربار تزئین یافته و نقوش اسلیمی و ختایی نیز جایی در میان نقوش فوق خود نمایی می کردند . هنر مینا کاری را می توان یکی از اختراعات خلاقا نه ی ایرانیان دانست ، زیرا زیبایی این هنر ، در مهارت هنرمند در مهار آتش و خاک و رنگ و لعاب است .

مینا به لحاظ روش تولید به دو دسته تقسیم می شود :

۱) مینای خانه بندی
۲) مینای نقاشی